ชื่อ: Kenny Dalglish
ปีที่เล่นให้ลิเวอร์พูล: 1977 to 1990
ตำแหน่ง: Forward
วันเกิด: 4/3/1951
สถานที่เกิด: Glasgow
ย้ายมาจาก: Celtic (สิงหาคม 1977)
จำนวนนัด: 529
จำนวนประตู: 172
เกียรติยศ: First Division Championship (1978/79, 1979/80, 1981/82, 1982/83, 1983/84, 1985/86), European Cup (1978, 1981, 1984), FA Cup (1986), League Cup (1981, 1982, 1983, 1984), Charity Shield (1977, 1979, 1980, 1982, 1986), Super Cup (1977), PFA Player of the Year (1983), Football Writers Player of the Year (1979, 1983)
   มีเพียงคนเดียวที่จะได้เป็น King และบุรุษผู้ที่ได้รับสิทธิที่จะนั่งอยู่บนบัลลังค์แห่งแอนฟิลด์ก็มีเพียงเคนเนท แมทธีสัน ดัลกลิช เท่านั้น
ได้รับการยกย่องโดยเหล่าลิเวอร์พัดเลี่ยนส่วนมากให้เป็นผู้เล่นยอดเยี่ยมที่สุดตลอดกาลของสโมสร
ความสามารถในรอบด้านของเขานั้นได้รับการยอมรับว่าเป็นบุรุษผู้ซึ่งทำให้เดอะค็อปสั่นสะเทือนเลื่อนลั่นได้มากกว่าใครทั้งหมด

   เมื่อเขาเข้าร่วมทีมในเดือนสิงหาคมปี 1977 มันยากที่จะเห็นได้ว่าลิเวอร์พูลจะทำได้ดีกว่าฤดูกาลที่แล้วที่ชนะเลิศยูโรเปี้ยนคัพเป็นครั้งแรกได้อย่างไร
แต่ช่วงเวลาที่ดัลกลิชอยู่กับทีมเป็นเวลา 13 ปีนั้นก็ทำให้ประสบความสำเร็จได้มากมายอย่างไม่เคยมีมาก่อน สิ่งที่ต่างจากผู้เล่นที่ลิเวอร์พูลเซ็นสัญญามาในยุคนั้น
คือดัลกลิชนั้นมีชื่อเสียงอยู่แล้วในตอนที่ย้ายจากถิ่นปาร์คเฮดมาสู่แอนฟิลด์
สิ่งที่เขาได้ทำในชุดเสื้อลายเขียวขาวของเซลติกนั้นได้ทำให้เขาเป็นหนึ่งในนักเตะที่มีทีมต้องการมากที่สุดในเกาะอังกฤษ และก็ต้องใช้เงินถึง 440,000 ปอนด์เพื่อที่จะได้ตัวเขามา

   นักเตะทีมชาติสก็อตแลนด์ผู้นี้ถูกซื้อมาเพื่อจะแทนที่เควิน คีแกน ฮีโร่ของชาวเดอะค็อปผู้ซึ่งย้ายไปยังฮัมบูร์กในตอนต้นของฤดูร้อนนั้น
ถ้ามีผู้ใดที่จะสามารถวัดรอยเท้าของคีแกนได้แล้วล่ะก็ ก็คงจะมีเพียงดัลกลิชเท่านั้น และสิ่งที่เหล่าลิเวอร์พัดเลี่ยนกลัวนั้นก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว
ดัลกลิชสามารถส่งบอลสู่ก้นตาข่ายได้หลังจากลงเล่นให้กับหงส์แดงเพียงแค่ 7 นาทีที่ Ayresome Park กับมิดเดิ้ลสโบรห์
หลังจากนั้นก็ตามมาด้วยการยิงในนัดแรกหน้าเดอะค็อปในอีกสามวันถัดมาช่วยให้เอาชนะนิวคาสเซิ่ลไปได้ 2-0

   เขาเข้ามาผสมผสานกับทีมที่ชนะมาแล้วทุกอย่างของเพสลี่ย์ได้เป็นอย่างดี และก็ช่วยทำสิ่งที่เหมือนจะเป็นไปไม่ได้ซึ่งก็คือการทำให้ทีมเหนือขึ้นไปอีกระดับ
King of the Kop คนใหม่จบฤดูกาลแรกด้วยการเป็นดาวซัลโวของทีม รวมทั้งทำประตูเดียวที่เกิดขึ้นในนัดชิงชนะเลิศยูโรเปี้ยนคัพในปี 1978 กับเอฟซีบรู๊กซ์ที่เวมบลี่ย์ -
ด้วยการหยอดอย่างนุ่มนวลข้ามตัวผู้รักษาประตูเข้าไป
ความสามารถในการควบคุมบอลของเขานั้นถูกชื่นชมจากผู้รอบรู้ระดับโลก เขาอาจจะไม่ใช่นักเตะที่รวดเร็วที่สุด แต่ความเร็วของสมองเขานั้น ถ้ามีแข่งโอลิมปิก
ดัลกลิชก็คงจะเป็นผู้ที่ได้ครอบครองเหรียญทอง การย้ายทีมลงมาทางใต้ของเขาทำให้พรสวรรค์ของเขานั้นเป็นที่รู้จัก แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่เขาจะทำตัวให้เป็นจุดสนใจ
เขาไม่ชอบที่จะรับเครดิตสำหรับการกระทำอันเป็นฮีโร่ของเขา และเขายังคงถ่อมเนื้อถ่อมตัวแม้ว่าความเป็นซุปเปอร์สตาร์ของเขานั้นเพิ่มมากขึ้น

   ในปี 1979 ความสามารถของเขานั้นได้รับการยอมรับโดยสมาคมผู้สื่อข่าวกีฬาฟุตบอลของอังกฤษซึ่งร่วมกันโหวตให้นักเตะชาวสก็อตผู้หลักแหลมผู้นี้เป็นนักเตะยอดเยี่ยมแห่งปี
มันเป็นรางวัลที่เหมาะสมกับผู้ที่ในแต่ละครั้งที่เขาสัมผัสบอลก็ทำให้บรรดาเดอะค็อปร้องครางด้วยความปีติอย่างยิ่ง
เขาเป็นผู้เล่นที่ไม่มีความเห็นแก่ตัวและคอยช่วยดึงให้คนอื่นได้มีส่วนร่วมในเกม เขาเป็นคนที่มีวิสัยทัศน์ในสนามเป็นอย่างดี
สามารถมองเห็นที่ว่างที่นักเตะส่วนมากไม่มองเห็นด้วยตาเปล่าได้ เดวิด จอห์นสันในช่วงปลายยุค 70's เป็นผู้ที่รับผลประโยชน์อันนี้ แต่มันเป็นการเข้าคู่กับเอียน
รัชที่ช่วยกันทำให้หงส์แดงทะยานไปสู่ความรุ่งโรจน์ที่ยิ่งขึ้นไปในยุค 80's

   เมื่อรัชเข้ามารับบทบาทผู้ทำประตูตัวหลัก ดัลกลิชก็กลายเป็นยอดนักสร้างสรรค์ประตู และถ้ามีการบันทึกสถิติ assist ในตอนนั้นแล้วล่ะก็ เขาก็คงจะเป็นชื่อแรกใน Fantasy Football
ของทุกคน ในโลกแห่งความจริง เขาเป็นเสมือนสินค้าที่ประเมินมูลค่ามิได้ และบทบาทที่เขามีต่อความสำเร็จของสโมสรในเวลาต่อมานั้นก็สำคัญอย่างยิ่ง
เป็นผู้เล่นยอดเยี่ยมแห่งปีจากทั้งสองสถาบันในปี 1983 เขานั้นเป็นนักเตะที่ยอดเยี่ยมที่สุดของสหราชอาณาจักรในยุคนั้นอย่างไม่ต้องสงสัย
และสมควรจะถูกกล่าวถึงในระดับเดียวกันกับบรรดาซุปเปอร์สตาร์อย่างมาราโดน่า, ซิโก้, พลาตินี่, และรุมมินิเก้

   เขานั้นเป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริงเมื่อมีลูกบอลอยู่กับเท้า และในบรรดา 172 ประตูที่เขาทำได้ มันยากที่จะนึกได้ว่าลูกไหนมันที่ไม่คลาสสิก จากลูกยิงนำชัยในยูโรเปี้ยนคัพ
ลูกปั่นไซด์ที่ไฮบิวรี่, ปอร์ทแมนโรด, และ กูดิสัน การเลี้ยงลูกอันน่าฉงนผ่านกองหลังแมนยูที่เมนโร้ด ลูกวอลเล่ย์ในลีกคัพนัดชิงชนะเลิศรอบรีเพลย์กับเวสต์แฮมที่วิลล่าปาร์ค
จนถึงลูกยิงที่ทำให้ได้แชมป์ลีกในเกมกับท็อทแน่ม และเชลซี มีลูกยิงอันน่าจดจำอยู่อย่างมากมาย และแต่ละคนก็มีลูกที่ชอบที่สุดแตกต่างกันไป
สิ่งที่เหมือนกันในทุกประตูที่เขาทำได้นั่นก็คือการเฉลิมฉลองประตูในแบบชองเคนนี่; การหมุนตัวกลับ ชูมือขึ้น และรอยยิ้มที่ทำให้แม้แต่ค่ำคืนอันมืดมิดในเมอร์ซี่ยสดใสขึ้นมา

   การยกย่องที่โปรยปรายมายังเขาโดยบรรดาเดอะค็อปนั้นเป็นราวกับฮีโร่ เขาเป็นที่รักในถิ่นแอนฟิลด์อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
ชื่อของเขาเป็นชื่อแรกที่แฟนๆจะร่ำร้องออกมาและผ้าปูที่นอนหลายต่อหลายผืนก็ถูกทำให้กลายเป็นธงเพื่อแสดงความคารวะต่อเขา

   ผลจากโศกนาฏกรรมที่เฮย์เซลสเตเดี้ยม เขาได้รับเลือกให้เป็นผู้เล่น/ผู้จัดการทีมอย่างเซอร์ไพรส์แต่ก็ได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี
และความกลัวที่ว่าบทบาทใหม่ของเขาจะทำให้เขาอยู่ข้างสนามมากขึ้นและลงสนามน้อยลงก็ไม่มีในตอนแรก และเมื่อทีมกลับลงสู่สนามในฤดูกาล 85/86 อันยอดเยี่ยม
ลิเวอร์พูลก็ไม่แพ้ติดต่อกันยาวนานจนสามารถชนะเลิศทั้งในลีกและเอฟเอคัพได้ และดัลกลิชในฐานะนักเตะก็สามารถทำประตูซึ่งทำให้ได้ครองแชมป์ลีกในปีนั้นได้
อย่างไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ การลงสนามของเขาค่อยลดลงอย่างช้าๆในอีกสองสามปีถัดมา และในสองบทบาทที่เขาได้รับ เขาก็มุ่งมั่นในด้านผู้จัดการทีมมากขึ้น
แต่ก็ยังได้มีโอกาสแสดงฝีเท้าอยู่อย่างสม่ำเสมอ สิ่งที่ดัลกลิชได้ประสบความสำเร็จในฐานะผู้จัดการทีมช่วยเพิ่มความเป็นตำนานของหงส์แดงยิ่งขึ้นไปอีก
เพิ่มเติมจากบทบาทนักเตะของเขาซึ่งได้รับการยกย่องให้เป็นนักเตะยอดเยี่ยมที่สุดในประวัติศาสตร์ของลิเวอร์พูล